Bu yazı, yüksek bir binanın tepesinden yazıldı, sakın düşmeyin,
Bu yazı, kimseyi ilgilendirmedi, alınmayın,
Bu yazı, sana olan duygularımdır, darma dağın..
Bu yazı, benimdir, Sana olan nefretim değil..
Bu yazı, hayatımdır, hayatımı kaybettiğimi belirmek isterim..
Kimsenin mutluluğuna göz koymadık, ne kardeş dediklerimizi aldattık nede kimseyi arkasından vurduk..
Herkes olması gerektiği yerde..
Çok değer verdik, verilmesi gerekenlere, onlar hakettiler de, bir türlü biz onları haketmedik işte..
Bir mesaj bekledik gecelerce, Yüzümüz güldü ama, inan hiç kimse tutmaz onun yerini..
Nedensiz bir anlayış içinde, kör kütük seviyorum belkide,
Ama bu gereksiz bir ortamın kurulmasına, Engel olmak istedim sadece.
Seni ayrı tuttum yerinde,
Kimsenin değeri yok gözümde, Herkes aynı..
Onlar bilmezler ki, biz ne geceler feda ettik bir mesaj uğruna, ne
günahlar işledik belki de, İnan bunlardan hiç sıkıntım olmadı da, bu
fazla oldu işte..
Ben yine heba ederim gençliğimi, yine beklerim
gecelerce, yine gül diye yalvarırım gerekirse, Ama en güzel duygularıma
karışmayın işte..
Dermanı olmayan bir dert edindim kendime, tarifsiz
gözlerini anlatmak istedim tanıştığımız o günden beri, ama harcadılar
işte bizi..
Belkide biz harcadık birbirimizi..
Şimdi, Ne sen beklersin belki benden bir mesaj,
Ne de ben beklerim, ama sen bir sinyal ver, sereyim önüne en güzel kelimelerimi..
Belki yine eskisi gibi olmaya meyillenir aklım, Bu sefer sanki İntihara meyilliyim.
Bir o kadar yalnız, bir o kadar çaresiz hissediyorum kendimi,
Herşeyin başladığı o haziran'ı, unutmaya takatim kalmadı..
Ama merak etme, beni mapus'a atmazlar seninle öldürdüğüm zaman için,
Yine bir mesaj beklerim, yine Israr ederim, Yine severim, Ve sen yine
gidersin..
Kusura bakmasın hiç kimse, Sikerim yapıcağınız muammeleyi de,
Dilimde Sadece tek bir kelime, Keşke tanışmasaydık seninle !
Sen de Yok Olacaksın!
